Vaak krijgen we de vraag wat skiën in Canada of Amerika zo anders maakt dan in Europa. Tuurlijk, de beroemde poedersneeuw geldt als bekendste trekpleister, maar er zijn nog meer bijzondere kenmerken die heel anders zijn dan bij ons in Europa. Van unieke pistes tot vakantieperiodes en sneeuwkwaliteit: we zetten de belangrijkste verschillen op een rijtje, zodat je precies weet wat je kunt verwachten.
Powder versus plaksneeuw
Het meest gebruikte argument waarom Europeanen gaan wintersporten in Canada of Amerika is om te skiën en snowboarden in de poedersneeuw. Naast het gegeven dat de skigebieden in de Rocky Mountains heel veel sneeuw ontvangen, is deze ook nog eens van een bijzondere goede kwaliteit. De sneeuw is droger en lichter dan de Europese sneeuw en wordt daarom ook vaak champagne powder genoemd. De sneeuw in Canada en Amerika is zo droog, dat je er geen sneeuwbal van kunt maken, eenvoudigweg omdat de sneeuw niet plakt. De sneeuw in het binnenland is nog droger dan in de kustregio. Als je geluk hebt en je hebt een powder day (een dag met verse sneeuw) dan merk je dat je bijna zwevend over de vederlichte sneeuwvlokjes glijdt!
Ski-terrein versus afgebakende skigebieden
In Noord-Amerika verschilt de afbakening van skigebieden sterk van die in Europa. Of beter gezegd: die afbakening ontbreekt vaak. Waar in Europa borden, palen en netten de pistes duidelijk markeren, heb je in Canada en de VS meestal de hele berg tot je beschikking. Het gebied waarin je kunt skiën en snowboarden heet simpelweg ‘the terrain’. Stel je voor dat er onder aan de berg een touwtje ligt wat de denkbeeldige grens aangeeft en vanaf het touwtje tot aan de top van de berg mag je overal komen. Deze denkbeeldige grens wordt ook wel ‘the boundary’ genoemd en ieder deel binnen de boundary is gecontroleerd en vrijgegeven.
Dat betekent dat je overal - en dan echt overal binnen de boundary - zonder veiligheidsmateriaal kunt skiën. In Europa kennen we dat niet, hoe gaaf is dat? Pas als je het avontuur buiten de boundary opzoekt, heb je speciale veiligheidsuitrusting nodig. En de echt gevaarlijke delen van de berg worden duidelijk afgezet en aangegeven met waarschuwingsborden.
Runs versus pistes
In Noord-Amerika noemen ze de pistes anders: hier heet een piste een ‘run’ of ‘trail’. De indeling van moeilijkheidsgraden verschilt ook. Waar we in Europa gewend zijn aan groen, blauw, rood en zwart, hanteren ze in Noord-Amerika andere benamingen:
- Groene runs (beginnerspistes) worden aangeduid met een groen rondje.
- Blauwe pistes worden ‘Intermediate’ genoemd en aangegeven met een blauw vierkant.
- Moeilijkere afdalingen worden aangegeven met een Black Diamond (een zwart wiebertje). Voor nog uitdagendere runs zie je de Double Black Diamond, twee wiebertjes naast elkaar.
Het kan zelfs voorkomen dat je een piste tegenkomt die zowel blauwe als zwarte elementen bevat, dit wordt aangegeven met een combinatie van een blauw vierkant en een zwart wiebertje. Noord-Amerikaanse skigebieden bieden vaak een overzicht van alle runs en moeilijkheidsgraden op grote borden en in handige apps.
Lees ook over andere Noord-Amerikaanse skitermen die handig zijn om te weten.
Groomen versus prepareren
Het prepareren van pistes, wat in Europa standaard is, wordt in Noord-Amerika minder frequent gedaan en heet daar ‘groomen’. In Noord-Amerika worden groene runs dagelijks gegroomd, blauwe meestal om de dag, en zwarte runs kunnen wekenlang ongemoeid blijven. Dit gebeurt vaak om natuurlijke buckelpistes (moguls) te laten ontstaan, iets wat vooral door gevorderde skiërs wordt gewaardeerd. Je hoeft overigens nooit verrast te worden door een ongeprepareerde piste, want elk skigebied maakt elke ochtend bekend welke runs zijn gegroomd. Deze informatie vind je op grote schermen bij de liften of via de skigebied-apps. Soms zie je dat twee runs op dezelfde helling naast elkaar liggen, waarbij de een is geprepareerd en de ander niet. Dit is ideaal voor groepen van verschillende niveaus die toch samen willen skiën.
Vakantieperiodes: krokusvakantie versus spring break
Vakantieperiodes kunnen een grote impact hebben op de drukte en prijzen in skigebieden. Een groot verschil tussen Europa en Noord-Amerika is het ontbreken van een krokusvakantie in februari. Dit betekent dat deze periode in Noord-Amerika vaak rustiger is en er dan geen ‘hoogseizoen’ tarieven gelden. Vanaf maart moet je echter wel rekening houden met de spring break vakanties, die vaak over 3 weken in maart uitgespreid zijn. Het is te vergelijken met onze krokusvakantie, want veel wintersporters grijpen deze periode aan om te gaan skiën. Het betekent meer drukte en mogelijk hogere prijzen, afhankelijk van het gebied.
Daarnaast zijn er enkele feestdagen die de drukte kunnen beïnvloeden, zoals Martin Luther King Day (derde maandag van januari) en Presidents’ Week (midden februari). Ook bijzondere evenementen zoals de Aspen Gay Ski Week (week in januari) kunnen voor extra drukte zorgen. Een uitzondering op bovenstaande is de kerstvakantie: die is in zowel Europa als Noord-Amerika de drukste en duurste periode om te skiën. Ben je flexibel in je reisdata? Dan vertellen wij je graag waar en wanneer de meest gunstige periodes zijn.
Verblijf op basis van logies versus halfpension
In Europa gaan we op wintersport en kiezen we voor een hotel inclusief ontbijt of met halfpension. Als je op skivakantie gaat naar Amerika of Canada boek je bijna altijd op basis van logies. De formules halfpension (ontbijt en diner) en volpension (ontbijt, lunch en diner) bestaan niet in Canada of Amerika. Zelfs het ontbijt is meestal niet inbegrepen bij hotel omdat buiten de deur ontbijten heel normaal is in Noord Amerika. Er zijn enkele hotels die het ontbijt inclusief aanbieden, als je graag inclusief ontbijt wilt overnachten, weten wij welke adressen te kiezen. Lees hier hoe het werkt met overnachten en restaurants.
Boomgrens en landschap
Een ander opvallend verschil is de boomgrens. In Europa ligt deze meestal rond de 1800 meter, terwijl de boomgrens in de Rocky Mountains tussen de 3000 en 3500 meter ligt. Dit zorgt voor een heel andere ervaring: in Noord-Amerika ski je op grote hoogte nog steeds tussen uitgestrekte bossen. Het is best een rare gewaarwording, de eerste keer dat je op een Noord-Amerikaanse piste met een skilift richting de 3000 meter gaat: plotseling besef je dat er nog steeds bomen staan!
Niet alleen de boomgrens, ook de boomsoort zorgt voor een geheel ander landschap. Waar in Europa dennen- en sparrenbomen domineren, vind je in de skigebieden van de Rocky Mountains ook veel zilverkleurige Aspen trees. Prachtig om te zien en het geeft het landschap een voor ons totaal ander aangezicht! Een bijzonder fenomeen in Noord-Amerikaanse bergen: de kleinere dennenbomen die na veel sneeuwval transformeren tot geweldige snowghosts! Prachtig om te zien en het geeft het landschap een voor ons totaal ander aangezicht!
Hellingsgraad en moeilijkheidsgraad
De runs in Canada en Amerika lijken qua hellingsgraad en de daaraan gekoppelde pistekleur meer op de pistes in de Franse Alpen dan in Oostenrijk. Toch gaat die vergelijking niet altijd op. Zo heeft het uitdagende skigebied van Jackson Hole bijvoorbeeld blauwe pistes die elders echt wel zwart zouden zijn. Het omgekeerde komt ook voor; als een skigebied vooral veel eenvoudig ‘terrain’ heeft, dan worden de moeilijkste blue runs al snel omgedoopt tot Black Diamond runs. Skigebieden proberen zich op die manier te presenteren als een skigebied met voor elk wat wils. Het is daarom belangrijk dat je een expert inschakelt als je een specifieke moeilijkheidsgraad (of juist niet!) zoekt.
Sommige gebieden liggen bijvoorbeeld in een glooiend landschap waar in andere gebieden juist vooral grillige rotspartijen het panorama én het skiniveau bepalen. Wij kunnen je er alles over vertellen, dus schroom niet om ons om advies te vragen! Stuur gerust een mail naar info@wintersportcanadaamerika.nl
LEES OOK:
Typisch Noord-Amerika: wat te verwachten van skiën in Canada en Amerika
De verschillen tussen autorijden in Europa en Noord-Amerika
